تنگنای سد تنگ سرخ

باغ من: در پی اعلام از سرگیری ساخت سد تنگ سرخ و آبگیری آن تا سال ۱۴۰۱ توسط وزیر نیرو، یک عضو کارگروه آب و انرژی شورای تشکل های محیط زیست و منابع طبیعی با انتقاد از این پروژه، بر مخاطرات اجتماعی و زیست محیطی این سد تاکید نمود.

به گزارش باغ من به نقل از ایسنا «تنگ سرخ» روستایی از توابع استان کهگیلویه و بویر احمد است. سد تنگ سرخ در ۳۵ کیلومتری شهر یاسوج – مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد – و ۱۸۵ کیلومتری شهر شیراز قرار دارد. ساخت این سد خاکی از سال ۱۳۹۰ شروع شده است، ۶۶.۵ متر ارتفاع دارد و ظرفیت ذخیره سازی ۱۲۵ میلیون متر مکعب آب را خواهد داشت. این طرح تا حالا ۳۶ درصد پیشرفت داشته است و بر طبق گفته علی اکبر محرابیان – وزیر نیرو – مقرر است در سال ۱۴۰۱ آبگیری شود. گفته می شود با بهره برداری از آن برای ۳۰۰ هزار نفر اهالی استان آب آشامیدنی پایدار تامین می شود و قسمتی از نیازهای آب کشاورزی، صنعتی و محیط زیستی استان نیز از محل ذخایر این سد تامین خواهد شد این در حالیست که انتقاداتی به این پروژه وارد شده است و گفته می شود با تکمیل و آبگیری آن برخی روستاهای منطقه زیر آب خواهند رفت.

مسعود امیرزاده در گفت و گو با ایسنا خاطرنشان کرد: پروژه سد تنگ سرخ از سال ۱۳۹۰ آغاز شد. علت ناتمام ماندن ساخت این سد با وجود گذشت ۱۰ سال، به سبب انتقادات تعدادی از مردم و کنشگران محیط زیست بوده است.

وی با اشاره به مخاطرات زیست محیطی و اجتماعی این پروژه افزود: توسعه مخرب، از تکنیکی به نام «سر کلنگ بند کردن» استفاده می نماید، بدین معنا که پروژه بدون ارزیابی های واقعی و علمی اولیه شروع و زخمی شده رها می شود. در این پروژه نیز بطور دقیق همین روند طی شده است.

این عضو کارگروه آب و انرژی شورای تشکل های محیط زیست و منابع طبیعی دلیلهای توقف ساخت سد تنگ سرخ را مشکلات فنی، اجتماعی و زیست محیطی خواند و از سرگیری باردیگر آنرا اشتباه بزرگی عنوان نمود و اضافه کرد: راه اندازی این سد و در پی آن از میان رفتن پوشش گیاهی این منطقه به این معناست که حتی با جابجایی باغ و زمین کشاورزی نمی توان محصولی برداشت کرد؛ در صورتیکه گزارش شده در بعضی نقاط مسئولان اجرای این طرح باغداران منطقه را مجبور به جابجایی کرده اند.

امیرزاده با تاکید بر این که راه اندازی این سد به منزله زیر پا گذاشتن حقوق مردم کهگیلویه و بویراحمد است، اضافه کرد: همسایگی زمانی مفیدست که به هر دو طرف سود و منفعت برسد و این رابطه دوطرفه باشد. در پروژه سد تنگ سرخ عنوان شده است که این سد برای تامین آب استان کهگیلویه و بویراحمد و شهر شیراز راه اندازی می شود. آیا منصفانه است که زیست بوم حاشیه این سد با قدمت چندهزارساله و مردمی که در مجاورت آن زندگی می کنند، بهای توسعه نامتوازن شهر دیگری را بدهند؟

این عضو کارگروه آب و انرژی شورای تشکل های محیط زیست و منابع طبیعی افزود: جمعیت شهر شیراز بطور مرتب درحال افزایش است و توسعه این شهر متناسب با آب، خاک و فضای آن نیست. این گسترش حساب نشده و غیراصولی سبب می شود تا شهر برای تامین منابع به اطرف خود چنگ بیندازد.

وی با تاکید بر این که شهرها نباید تاوان گسترش نامعقول سایر شهرها را بدهند افزود: هر شهر باید متناسب با منابع خود توسعه پیدا کند. راه اندازی این سد، معادله ای است که در یک سمت آن توسعه افسار گسیخته شهری و در طرف دیگر نابودی محیط زیست استان مجاور قرار دارد.

این عضو کارگروه آب و انرژی شورای تشکل های محیط زیست و منابع طبیعی با اشاره به راه حل حل این مسئله اظهار داشت: مبنا و مقیاس تصمیم گیری و اتخاذ راهکار برای این موضوع، حقوق و اخلاق است. این حق آبه در طول تاریخ بصورت طبیعی تقسیم شده است و با راه اندازی این سد، تقسیم طبیعی منابع به هم می خورد. در حقیقت راهکار این مشکل مراجعه به سوابق قانونی می باشد.

امیرزاده در آخر با تاکید بر لزوم پرداخت حق آبه طبیعت اظهار داشت: این سدها نیستند که آب تولید می کنند بلکه کوه ها، بافت گیاهی و محیط زیست ما تولیدکننده آب هستند. محیط زیست برای تولید آب باید خود نیز حق آبه اش را دریافت کند. در غیر این صورت این سرزمین روز به روز فرسوده تر خواهد شد. اصل باید بر این باشد که در هرنقطه از این سرزمین اگر پروژه ای برای محیط زیست خطر ایجاد می کند، متوقف شود.

منبع: باغ من