افزایش دمای جهانی روی همه را کم کرد

به گزارش باغ من، خراسان رضوی افزایش دمای جهانی در سال ۲۰۲۳ تمام مدلهای آب وهوایی را پشت سر گذاشت.
به نقل از ارث، اگر فکر می کردید سال ۲۰۲۳، سال گرمی بوده، کاملا درست است. مدلهای اقلیمی، ابزارهایی که ما برای پیشبینی آینده به آنها تکیه می نماییم، نمی توانستند میزان افزایش شدید دما را پیشبینی کنند.
اروپا زیر امواج گرمای بی سابقه غرق شد، آتشسوزی های جنگلی در سرتاسر کالیفرنیا بیداد کرد و سیل های ویرانگر پاکستان را فرا گرفت. این بلایا فقط سرفصل خبرها نبود، آنها خانواده ها را آواره، معیشت را ویران کردند و به طرز غم انگیزی جان خیلی از افراد را گرفتند.
حالا دانشمندان تأیید کرده اند که سال ۲۰۲۳، گرم ترین سال ثبت شده بوده است و این هم سبب نگرانی و هم جذابیت می شود.
تغییر اقلیم به تغییرات طولانی مدت دما و الگوهای معمول آب وهوا در سرتاسر سیاره ما اشاره دارد. این تغییرات می تواند شامل تابستان های گرم تر، زمستان های سخت تر، بارش های غیرقابل پیشبینی، طوفان های قوی تر، بالا آمدن سطح دریا و مجموعه ای از اثرات مخرب باشد.
در حالیکه بعضی از این تغییرات به صورت طبیعی در دوره های طولانی اتفاق می افتند، گرمایش سریعی که هم اکنون شاهد آن هستیم، به طور عمده ناشی از فعالیتهای انسانی و بخصوص اتکای ما به سوزاندن سوخت های فسیلی (زغال سنگ، نفت و گاز) است.
گازهای گلخانه ای مانند دی اکسید کربن، نقش مهمی در تنظیم دمای زمین دارند. وقتی نور خورشید به سیاره ما برخورد می کند، مقداری از آن انرژی جذب می شود و سطح را گرم می کند سپس بخشی از این انرژی به صورت گرما به فضا بازتاب می شود. گازهای گلخانه ای به صورت طبیعی مقداری از این گرمای خروجی را در جو به دام می اندازند و دمای قابل سکونت را برای حیات روی زمین حفظ می کنند.
با این وجود، مقادیر بیش از اندازه گازهای گلخانه ای که عموما از راه سوزاندن سوخت های فسیلی آزاد می شوند، این فرایند طبیعی را تشدید می کنند و منجر به عدم تعادل می شود که در آن گرمای بیشتری نسبت به خروج گرما به دام می افتد و سبب افزایش دمای کلی سیاره می شود.
میانگین دمای جهانی در سال ۲۰۲۳ به صورت قابل توجهی از دمای معمول دوران قبل از صنعتی فراتر رفت. این گرم شدن سریع نشان دهنده انحراف از تغییرات تدریجی قبلی است و دانشمندان را مجبور می کند مدلها و پیشبینی های خویش را باردیگر ارزیابی کنند.
نگران کننده ترین احتمال اینست که سیستم آب وهوا درحال تغییر سریعی است و سریع تر از آن چه مدلهای ما پیشبینی می کردند به سمت وضعیت جدیدی حرکت می کند. در نتیجه، توانایی دانشمندان برای پیشبینی سناریوهای اقلیمی آینده می تواند به شکل جدی به خطر بیفتد.
برخی کارشناسان اعتقاد دارند که بزرگی بسیار زیاد گرمایش اخیر نشان داده است که ما امکان دارد از آستانه ای برای رسیدن به الگوهای اقلیمی ناپایدارتر عبور نماییم.
علم به تنهایی کافی نیست حتی با پیچیده ترین درک از بحران آب وهوا، کار واقعی در انجام اقدامات فوری و قاطع نهفته است.
کاهش شدید در انتشار گازهای گلخانه ای از راه انتقال سریع به دور از سوخت های فسیلی ضروری می باشد. این امر مستلزم تغییر سیاست، سرمایه گذاری در منابع انرژی جایگزین و تغییر در شیوه های صنعتی است.
علاوه بر این، در حالیکه تغییر در مقیاس بزرگ ضروری می باشد، اقدامات روزمره هم اهمیت دارند. انتخاب غذاهای گیاهی به جای گوشت، استفاده از حمل و نقل عمومی و کاهش مصرف انرژی همگی به تلاش جمعی مورد نیاز برای مقابله با بحران آب وهوا کمک می کنند.
نتایج این تحقیق در مجله Nature انتشار یافته است.