راهکارهای پیشگیری از سیل که وقوع سیل را رقم می زنند!

خراسان رضوی نتایج تحقیق جدید پروژه سرمایه طبیعی استنفورد، آمریکا نشان می دهد، جوامعی که تلاش در مقابله با افزایش سطح دریا دارند ناخواسته وقوع سیل برای همسایگان خویش را رقم می زنند.
به گزارش فیز، نتایج این مطالعه نشان داده است که چگونه دیوارهای دریایی ساخته شده در امتداد ساحل خلیج سانفرانسیسکو می تواند سبب افزایش طغیان آب و وارد آمدن صدها میلیون دلار خسارت در سرتاسر منطقه شود.
محققان تاکید نمودند که روش های غیر سنتی، مانند سیلابی کردن مناطق خاص زمین به جای ساختن دیوارها، راهکارهای هوشمندانه و پایدارتری برای منطقه خلیج و جوامع مشابه خلیج ساحلی هستند.
آن گوری، مدیر راهبردی، سرپرست پروژه سرمایه طبیعی استنفورد و محقق ارشد این تحقیق اظهار داشت: «ساختن دیواره های دریایی بلندتر برای ایجاد مانع در مقابل افزایش سطح اقیانوس عملی نیست. هدف ما این است که نشان دهیم چگونه تهدید افزایش سطح دریا با کل سیستم اجتماعی – زیست محیطی منطقه خلیج به هم پیوند خورده است بنابراین لازم است جوامع نگاههای خود برای سازگاری با افزایش سطح دریا را هماهنگ کنند تا بتوانیم چاره هایی بهتری برای کل خلیج بیابیم.»
در حال حاضر، میلیونها نفر در ساختمان هایی در منطقه خلیج در حوزه افزایش سطح دریا زندگی می کنند که در مجموع صدها میلیارد دلار ارزش دارند. پیشبینی می شود تا سال ۲۱۰۰ سطح دریا در منطقه خلیج حدود هفت فوت افزایش یابد بنابراین با افزایش سطح آب، دولت ها به دنبال راهکارهایی برای محافظت از جوامع و اقتصاد خود هستند.
محققان از مدلهای پیچیده ریاضی برای تعیین چگونگی جریان یافتن سیل و خسارات اقتصادی در ارتباط با سیلاب، با عنایت به محل ساخت دیواره های دریایی جدید استفاده کردند. آنان دریافتند که مسدود کردن مناطق خاصی از خط ساحلی خلیج برای جوامع سراسر منطقه خسارت آور خواهد بود. بعنوان مثال، اگر دیواری دریایی در امتداد خط ساحلی سن خوزه ساخته شود، طبق مدلها، جوامع در سرتاسر خلیج، از شهرهای ردوود تا ناپا و سولانو، با ۷۲۳ میلیون دلار هزینه خسارت اضافی به علت سیل تنها بعد از یک جزر و مد مرتفع، مواجه خواهند شد.
خسارات وارده به ساختمان ها و خانه ها تنها خساراتی نیستند که می تواند ناشی از دیواره گذاری سواحل باشند. همینطور می تواند زیستگاه گونه های مهم پرندگان و ماهیان را از بین ببرد، منطقه طبیعی موجود برای ذخیره کربن را محدود و مشکلات کیفیت آب با از بین بردن تالاب های تصفیه کننده طبیعی آب ایجاد نماید.
رابرت گریفین، اقتصاددان در پروژه سرمایه طبیعی، از دیگر محققان این تحقیق اظهار داشت: «شما امکان دارد از جامعه نزدیک خود محافظت کنید، اما امکان دارد هزینه ها و خسارات جدی برای همسایگان خود ایجاد کنید. وقتی صحبت از برنامه ریزی فعلی افزایش سطح دریا می شود، بررسی ناقصی از نظر سود و منفعت در حال انجام می باشد.»

هدایت سیل
محققان مکان هایی را شناسایی نمودند که جوامع ساحلی خلیجی می توانند از لحاظ راهبردی این مکان ها را انتخاب کنند تا به جای نگه داشتن سیلاب ها پشت دیوارها، سیلاب ها را به آنجا هدایت کنند. این مناطق سیلابی راهبردی، بعنوان مناطق طغیان آب عمل می کنند، آب زیادی را جذب می کنند و از صدمه به جوامع جلوگیری می کنند.
امتداد خط ساحلی ناپا-سونوما کالیفرنیا مثالی در این مورد است، جایی که بزرگراه ۳۷ در معرض تهدید قریب الوقوع افزایش سطح دریاست. تصمیم گیرندگان در تلاشند در مورد چگونگی تطبیق جاده برای پیشگیری از جاری شدن سیل در آینده با ساختن خاکریزی بلندتر برای بالا بردن جاده یا بازسازی آن بعنوان گذرگاهی با قابلیت جریان آب بین خلیج و گذرگاه های طرف دیگر برنامه ریزی کنند. محققان مدل سازی کردند که اگر خط ساحلی ناپا-سونوما بوسیله ی یک خاکریز بتونی مسدود شود، چه اتفاقی می افتد و دریافتند که به صورت تقریبی برای تمام جوامع منطقه خلیج مورد مطالعه از مارتینز تا سن خوزه سیلاب اوضاع بدتر خواهد شد. از سوی دیگر، ایجاد یک گذرگاه، یک منطقه جذب طبیعی برای جریان آب اضافی فراهم می آورد.
راهبرد
میشل هامل، استادیار دانشگاه تگزاس در آرلینگتون آمریکا و محقق اصلی این تحقیق اظهار داشت: «در نظر گرفتن تاثیرات منطقه ای اقدامات محلی بسیار مهم می باشد. مطالعاتی مانند تحقیق ما می تواند روش هایی را شناسایی کند که تاثیرات زیادی، مثبت یا منفی، در بقیه قسمت های خلیج داشته باشند و به اطلاع رسانی تصمیمات در مورد نحوه مدیریت خط ساحلی کمک نماید.»
هیچ شهر یا شهرستانی خیابان بندی مناسبی برای طغیان راهبردی ندارد در صورتیکه به دشت ها یا دره های وسیعی که آب به صورت طبیعی در آن جریان یابد نیاز دارد. محققان می گویند: بسیار مهم می باشد که جوامع منطقه خلیجی برای شناسایی مکان هایی که راهکارهای طبیعت محور مانند سیلاب در آنها کاربردی است با یکدیگر همکاری کنند.
محققان همینطور اطلاعات جمعیت شناسی را در مدلهای خود مورد بررسی قرار دادند تا درک کنند چه کسی تحت تأثیر برنامه های احتمالی راهبردی سیل قرار خواهد گرفت.
آنان می گویند: اجتناب از برنامه های تطبیقی نامناسب نکته اساسی است؛ برنامه هایی که باعث افزایش فشار بیشتر بر جوامع فقیر می شوند یا آنان را مجبور به جابجایی می کند.
برای درک تاثیرات گسترده تصمیمات آب وهوایی انعطاف پذیر ازجمله سرمایه گذاری در طبیعت، محققان قصد دارند مدل چگونگی ارتباط راهبردهای تطبیقی افزایش سطح دریا با زیرساخت ها، اشتغال، پویایی جامعه و موارد دیگر را طراحی نمایند.
گوری اظهار داشت: «برنامه های ما باید به اندازه اکوسیستم ها بهم پیوسته باشند.»
نتایج این تحقیق در مجموعه مقالات the National Academy of Sciences انتشار یافته است.

منبع: باغ من