یک فعال حوزه آب هشدار داد دستکاری در طبیعت و ایجاد آلودگی به دنبال انتقال آب

به گزارش باغ من مدت ها است که سخن از انتقال آب از دریای خزر، خلیج فارس و دریای عمان به نقاط مختلف کشور و از شهرها و استان های گوناگون به استان ها و شهرهای دیگر کشور به گوش می رسد. طی یک هفته اخیر طرح ملی انتقال آب خلیج فارس به فلات مرکزی خبرساز شده و برخی کارشناسان نسبت به آثار مخرب اجرای چنین طرح هایی بر تنوع زیستی، اکوسیستم ها، آلودگی آب و خاک و زندگی اجتماعی اخطار داده اند.

به گزارش باغ من به نقل از ایسنا، پروژه انتقال آب واژه ای است که این روزها به گوش ساکنان ایران زمین آشناست، گرچه افتتاح و اجرایی شدن چنین پروژه هایی بخصوص طرح ملی انتقال آب خلیج فارس به فلات مرکزی برای نهادهای اجرایی آن به منزله پیشرفت و گامی مثبت در جهت توسعه تلقی می شود اما کارشناسان نظرات متفاوتی دراین زمینه عرضه می کنند بخصوص کارشناسان و متخصصان حوزه محیط زیست که گاها آنرا خطا می دانند.

هفته گذشته بود که علیرضا رزم حسینی – وزیر صنعت، معدن و تجارت – خبر از اجرایی شدن پروژه بهره برداری از اولین مرحله طرح ملی انتقال آب خلیج فارس به مناطق کویری ایران داد. طرح ملی انتقال آب خلیج فارس به فلات مرکزی توسط وزارت صمت، با همکاری و تعامل وزارت جهاد کشاورزی و وزارت نیرو و همکاری بخش خصوصی به راه افتاده است و آب مورد نیاز معادن گل گهر، مس و سرچشمه از این طریق تأمین می شود هرچند همواره تاکید وزارت نیرو در پروژه های انتقال آب، تأمین آب آشامیدنی در مناطق خشک کشور است اما انتقال آب خلیج فارس قرار نیست که صرفاً برای تأمین آب آشامیدنی باشد و مصارف صنعتی را هدف قرار گرفته است.

سازمان حفاظت محیط زیست هم از این طرح حمایت کرده است. مسعود تجریشی – معاون محیط زیست انسانی سازمان حفاظت محیط زیست – اظهار داشت که ارزیابی اثرات زیست محیطی انتقال آب خلیج فارس سال ۹۲ به تصویب رسیده بود همینطور با وجود چالش هایی که بر سر انتقال آب بین حوضه ای وجود دارد، ما از طرح هایی مانند انتقال آب خلیج فارس حمایت می نماییم چونکه برای این گونه پروژه ها برنامه های مشخصی تدوین شده است و می دانیم که چه میزان آب و با چه شرایطی باید انتقال پیدا کند تا خسارت های زیست محیطی به حداقل برسد.

اما برخی کارشناسان محیط زیست نظر متفاوتی درباره انتقال آب خلیج فارس به فلات مرکزی را دارند. حسین رفیع – فعال حوزه آب – ضمن انتقاد از اجرای پروژه های انتقال آب بین حوضه ای در کشور به ایسنا گفت: آمار و اطلاعات مشخصی از تعداد و ابعاد طرح های انتقال آب در دسترس نیست اما مشخص است که تا زمانی که آمایش سرزمین در ایران صورت نگیرد نمی توان پروژه های انتقال آب را به درستی ارزیابی و درباره درست یا غلط بودن اقدامات اظهار نظر کرد. دهه ها است که درباره آمایش سرزمین صحبت می شود اما اقدام چشم گیری دراین زمینه انجام نشده است. بدین جهت تصمیم گیری هایی که حالا دراین زمینه گرفته می شود فردی است چونکه برپایه آمایش سرزمین صورت نمی گیرد به همین جهت هر شخص و هر کارشناسی ممکنست نظر متفاوتی را عرضه کند که هیچ یک از این تصمیمات نه قابل نقد، نه قابل توجیه و نه قابل دفاع است.

این فعال حوزه آب با اشاره به اینکه طرح های انتقال آب معمولا به بهانه تأمین آب آشامیدنی اجرا می شوند اما در اصل مقاصد دیگری را در نهان با خود به همراه دارند که در بیشتر اوقات توجیه اقتصادی هم ندارد، اشاره کرد: نباید برای اجرای طرح های انتقال آب بین حوضه ای به بهانه تأمین آب آشامیدنی و بیشتر با هدف تأمین آب برای بخش صنعت و گاهی کشاورزی چنین هزینه های گزافی را متحمل شویم، هرچند مسؤلان و مدیران حوزه آب دراین زمینه ادعا می کنند که بودجه و هزینه پروژه های انتقال آب برای شهرها اهمیت ندارد و آنچه مهم می باشد تأمین آب آشامیدنی استان ها و مناطقی است که دسترسی به آب ندارند اما حقیقت این است که طبیعت ظرفیت هایی دارد و هر مکان طبیعی شرایط خاص خویش را دارد و انسان ها نباید بیش از حد این خصوصیات و نظم طبیعت را دستکاری کنند.

وی افزود: قرار نیست همه نقاط کشور و جهان پر از آب، درخت و مکان استقرار صنایع و کشاورزی باشند. وجود جغرافیای خشک و نیمه خشک با خصوصیات و خصوصیت های منحصر به فرد خود هم یکی از الزامات جهان هستی است که باید در نظم جهانی به آن احترام گذاشت و نباید درصدد تبدیل آن به جغرافیایی متفاوت با تمرکز بر انتقال آب به آن باشیم.

مرجع ملی سازمان های مردم نهاد در کنوانسیون حفاظت از تالاب ها با اشاره به طرح های انتقال آب از دریای عمان و خلیج فارس بخصوص پروژه انتقال آب از خلیج فارس به فلات مرکزی که اخیرا افتتاح شده است، اشاره کرد: پروژه های انتقال آب بین حوضه ای در کیفیت آب منطقه مبدا تأثیر می گذارد، علاوه بر این آبی که مقرر است از دریا منتقل شود احتیاج به تصفیه شدن دارد و تصفیه آب شور املاحی را دفع می کند و بر جای می گذارد که خود معضلات بزرگ و اساسی را به دنبال خواهد داشت همینطور حین اجرا و بهره برداری از پروژه های انتقال آب بخش بزرگی از سواحل از بین می روند در صورتیکه این بخش از سواحل که پروژه های انتقال آب در آنها جانمایی شده می توانستند از طرق دیگری مانند گردشگری، استقرار صنایع و… آورده بیشتری برای اقتصاد کشور داشته باشند اما با اجرای این نوع پروژه ها نه تنها این توانایی ها را از آن مناطق سلب می نماییم بلکه با تحمیل چالش هایی جدید، هزینه های بیشتر را بر این مناطق زمینه سازی می شود.

به گفته رفیع، انتقال آب بین حوضه ای به مفهوم برداشت آب از مبدا و اضافه کردن آن به مقصد است و نکاتی که باید در انجام چنین پروژه هایی به آن توجه داشت این است که آیا تمهیداتی برای جبران برداشت آب از مبدا اندیشیده شده است؟ یا اجرای چنین پروژه هایی تنها آلودگی و چالش های دیگری را برای استان ها و نقاط مبدا بر جای می گذارد؟

وی در ادامه با اشاره به آثار مخرب انتقال آب بر مقصد اظهارکرد: با انتقال آب به مناطق و استان های دیگری که دسترسی کافی به آب ندارد،، یک سری منابع جدید وارد اکوسیستمی می شود که تا قبل از این دارای این منابع نبوده اند. انتقال آب به استان هایی که به صورت طبیعی منابع آبی محدود دارند علاوه بر برهم زدن تعادل اکوسیستم و صدمه رساندن به تنوع زیستی، پساب حاصل از مصرف در بخش شهری، کشاورزی و یا صنعت سبب ایجاد آلودگی در آب و خاک منطقه می شود. آلودگی آب و خاک هم اثرات مخربی بر محیط زیست، محصولات کشاورزی و در نهایت بر اقتصاد مبتنی بر صادرات محصولات کشاورزی می گذارد.

این فعال حوزه آب در بخش دیگری از صحبت های خود ضمن بیان اینکه بطور قطع بخشی از مقصد پروژه های انتقال آب تأمین آب برای صنایع است، اشاره کرد: در ایران تجربه استقرار صنایع آب بر در مناطق خشک را زیاد داشته ایم و این دسته اقدامات چالش های بزرگی را برای کشور ایجاد کرده اند. با این وجود همچنان شاهد استقرار صنایع آب بر در استان هایی همچون اصفهان، یزد و سمنان هستیم که دسترسی کافی به آب ندارند و برای جبران کمبود آب مورد نیاز این صنایع مجبور می شویم پروژه های انتقال آبی را اجرا نماییم که خود چالش های بزرگ دیگری را به همراه خواهند داشت.

مرجع ملی سازمان های مردم نهاد در کنوانسیون حفاظت از تالاب ها ضمن انتقاد از ملموس نبودن ارزش اقتصادی اجرای پروژه های انتقال آب اظهار نمود: هیچ یک از نهادها و سازمان هایی که از پروژه های انتقال آب حمایت می کنند اطلاعات و برآورد دقیقی از منفعت اقتصادی حاصل از اجرای طرح های انتقال آب را در دسترس عموم قرار نمی دهند. در عین حال منفعت اقتصادی تنها یک پس از این مسئله است و اثرات اجتماعی و محیط زیستی اجرای چنین طرح هایی از اهمیت بیشتری برخوردارست. ما امروز به هر قیمتی صاحب یک سری منابع اقتصادی می شویم بدون توجه به اثرات سویی که برای نسل های آینده دارد.

وی اشاره کرد: ما با انتقال آب نشان می دهیم که طبیعت اشتباه کرده است و با نظم طبیعت مقابله می نماییم اما ما نباید نظم طبیعت را برهم زنیم چونکه مشکلات گوناگونی را بوجود خواهد آورد. من بعنوان فعال محیط زیست بخصوص در زمینه آب از بزرگان مدیریت آب در کشور بخصوص رضا اردکانیان – وزیر نیرو- که قبل از این یکی از مدیران ارشد آب در سازمان ملل بود و شاید بالاترین مقام ایرانی در سازمان ملل در این دهه های اخیر و از افراد بزرگ در کرسی آب و محیط زیست یونسکو هم است – انتظار دارم که محو مباحث سیاسی نشود و به این مسائل با نگاهی علمی بنگرد همینطور در مدیریت منابع آب تجدید نظر شود تا برای نسل های آینده میراث بدی را بر جای نگذاریم.

به گزارش باغ من به نقل از ایسنا، راه اندازی ۳۶ کیلومتر تونل انتقال آب به دریاچه ارومیه، انتقال آب دریای خزر به فلات مرکزی، تونل انتقال آب رودخانه کرج به تهران و افتتاح خط اول انتقال آب خلیج فارس به استان کرمان در ۲۴ مهر ماه سالجاری همچون طرح هایی است که طی چند سال گذشته در زمینه انتقال آب در نقاط مختلف کشور مطرح شده و در دست اجرا است.