گزارش میدانی باغ من از فعالیت بی وقفه قاچاقچیان چوب در شمال کشور؛ تقسیم لاشه جنگل های شمال ایران بعلاوه فیلم

باغ من: مازندران حسین روایتی از جنگل برایمان می گوید که در عین ناباوری باید شنید؛ می گوید قاچاقچی چوب به آسانی از نیمه های شب به جنگل زده و هنوز بعد از ۲۰ ساعت برنگشته، انگار دل ندارد ببیند در جنگلهای هیرکانی درختی سرپا باقی مانده، باید مطمئن شود همه درختان ۱۰۰ ساله تا یک میلیون ساله قطع شده اند.
قاچاقچی های چوب آنقدر خیالشان راحت است که درختان کنار جاده را قطع می کنند و جاده جنگلی مسدود می شود؛ چوب راش با قطر ۷۰ سانتیمتری را وسط جاده جنگلی منتهی به معدن زغال سنگ که در بالاترین نقطه قلب جنگل های شمال، قرار دارد، رها می کنند و جلوی عبور ماشین های سنگین حمل زغال سنگ را می گیرند و در مواردی حتی با وقاحت از رانندگان حمل مواد معدنی می خواهند که کمک شان کنند تا چوب ها را سریع تر از وسط جاده جمع کنند.
حسین با چشمان گریان از خالی شدن جنگل ها می گوید: نمی دانم چگونه جلوی چشم ماموران منابع طبیعی وارد جنگل های بکر مازندران می شوند و با وجود ثبت دوربین های منابع طبیعی و گزارش جنگلبانان، بدون هیچ واهمه ای بار سه تنی چوب راش و توسکا را به نیسان می بندند و جنگل را به مقصد چوب بری های رها از نظارت ضعیف ترک می کنند؛ چوب راش را با قیمت ناچیز کیلویی حداقل ۲۵۰۰ تومان و توسکا یا قیمت کیلویی ۲۲۰۰ تومان را به مزایده می گذارند و هر چوب بری که قیمت بالاتری پیشنهاد دهد، برنده این مزایده خواهد بود.
چینی ها یک ضرب المثل دارند که می گوید “اگر چه در کنار جنگل زندگی می کنی ولی قدر چوب را بدان.” اما برخی حاشیه نشینان جنگلهای شمال نه تنها در مقابل جنگل که آب و هوای پاک و حیاتشان مدیون جنگل است را قدر نمی دانند بلکه با بی رحمی هر چه بیشتر با وجود جنگلبانان و ماموران منابع طبیعی، درختان را شکار می کنند؛ دقیقا در همین هفته ای که گذشت، درخت ۱۳۰ ساله با قطر ۸۰ سانتیمتری را در میانه جاده جنگلی رها کردند و تازه با پُررویی هر چه بیشتر از رانندگان معدن کمک خواسته اند تا برای جابه جایی چوب های قاچاق به کمکشان بیاید.
وقتی مامور منابع طبیعی این مورد را به سرجنگلبانی اطلاع می دهد در جواب به او گفته است” این اتفاق در محدوده تحت حفاظت او صورت نگرفته ازاین رو نمی تواند کاری انجام دهد.

به گفته “حسین” مامور منابع طبیعی که در محدوده سری ۶، ۷ و ۱۱ (سطح بیشتر از ۵۰۰ هکتار از جنگل های هیرکانی در محدوده چمستان) فعالیت دارد، جنگلهای مازندران رها شده اند که شاهد آن بعنوان مثال فعالیت آزادانه ۱۰ قاچاقچی چوب تنها در سطح ۲۰۰ هکتار از جنگل های منطقه آمل در استان مازندران است.
حاشیه نشینان بیکار جنگل دست در دست چوب برهای متخلف داده و شبانه روز حداقل از یک منطقه ۵۰۰ هکتاری در غرب جاده هراز( رودخانه هراز تا جوربند) ۲۰ تا ۲۵ تن چوب صنعتی قاچاق از جنگل خارج می کنند، به عبارت دیگر اگر قاچاقچی با یک اره موتوری ماهر روزانه ۱۰ ساعت کار کند در طول یک هفته ۴۰۰ درخت قطع و آماده حمل می شود.
اگرچه گزارش ” جنگل های شمال از نقشه ایران پاک می شود؟” که در اردیبهشت ماه در ایسنا منتشر گردید سبب شد که ایست بازرسی با همکاری مشترک یگان حفاظت منابع طبیعی، سپاه و نیروی انتظامی بین مرز شهرستان آمل و نور در کنار رودخانه آلاشت رود ایجاد شود و تا حدود زیادی ترس در دل قاچاقچیان بیندازند اما اثرگذاری فعالیت این پست بازرسی به یک ماه هم نکشید.
حفاظت ۲۴ ساعته به اعتبار نیاز داشت و با پرداخت نشدن حقوق به ماموران، تعداد نیروی انسانی آن به یک مامور منابع طبیعی کاهش پیدا کرد و از آنجائیکه ماموران منابع طبیعی ضابط قضایی محسوب نمی شوند، ادامه فعالیت این پست بازرسی اثرگذاری خویش را از دست داده است.
به گفته مامور منابع طبیعی، گستاخی قاچاقچیان چوب به حدی رسیده که نیسان بازداشت شده با بار پر از کاتین(چوب آلات جنگلی) را در حوزه… شبانه بیرون می آورند و درست است عوامل باردیگر دستگیر می شوند اما کاتین آنها تبدیل به هیزم خشک می شود و با جریمه خیلی ناچیز آزاد می شوند و بدترآنکه بیشتر از قبل آغاز به کار قاچاق چوب می کنند.
مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی کند.
فایل آنرا از اینجا دانلود کنید: video/webm

منبع: باغ من