یک متخصص زیست شناسی جانوری: شکار و کشتار تفاوت بسیاری دارند

به گزارش باغ من یک متخصص زیست شناسی جانوری با اشاره به اینکه میان «شکار» و «کشتار» تفاوت و فاصله زیادی وجود دارد، اظهار داشت: من مخالف کشتار هستم و کشتار امر مذمومی است اما با شکار قانون مند و محدود موافق هستم.

مجید نواییان در گفت و گو با ایسنا با بیان اینکه شکار قانون مند اصولی دارد، اظهار نمود: یک شکارچی قانون مند هیچ گاه یک راس ماده یا بره را شکار نمی کند و حتی اگر تعداد نرها نیز به حد استاندارد در آن جمعیت نرسد پروانه شکار صادر نمی گردد چونکه سالانه در بعضی از مناطق حفاظت شده ایران که مازاد جمعیت نر را داشته باشد پروانه شکار برای نرهای سالخورده آن صادر می شود و هزینه آن صرف نگهداری مناسب تر از ماده ها و بره های آن گونه می شود.

وی با اشاره به اینکه شکار قانونی موضوعی است که در تمام جهان اصول و قواعدی دارد، اشاره کرد: شکار در تمام کشورهای جهان انجام می شود و نه تنها شکار موجب کاهش جمعیت گونه ها نمی گردد بلکه سبب افزایش تعداد آن گونه می شود.

مدیر موزه طبیعت و حیات وحش دارآباد در ادامه به ذکر مثالی پرداخت وگفت: سال ۲۰۱۶ در کشور مجارستان حدود دو میلیون پروانه شکار برای «شوکا» صادر شد و در آن شرایط همه باید می گفتند این گونه در مجارستان منقرض شد اما برعکس جمعیت شوکا در مجارستان افزایش هم یافت. تعداد بسیار کمتری از این گونه در ایران زندگی می کنند چونکه در کشور ما تنها از حیات وحش “حفاظت” و به مساله “تکثیر” جمعیت گونه ها کمتر توجه می شود.

نواییان همین طور اظهار نمود: «کل» و«پازن» که نماد ایران است حدود ۵۰ سال پیش به آمریکا برده شد واکنون تعداد پروانه های صادر شده برای شکار «کل» در آمریکا بیشتر از ایران است و این به آن مدلول است که این گونه در این کشور آنقدر تکثیر شده که پروانه شکار برای آن صادر می شود اما در ایران به سبب جمعیت کم این گونه پروانه شکار برای آن صادر نمی گردد.

وی اضافه کرد: شاید فعالان محیط زیستی که مخالف شکار هستند در واقع مخالف کشتار باشند و نه شکار قانونمند که در تمام جهان انجام می شود. فعالان محیط زیست کشور نیز در زمینه اینکه کشتار انجام نشود دغدغه خوبی دارند و بنظر می رسد به سبب بی توجهی به تکثیر است که گاهی با شکار مخالفت می کنند.

این متخصص زیست شناسی جانوری با اشاره به اینکه در حوزه سازمان های مردم نهاد نیز باید یک بازبینی اساسی شود، اظهار داشت: باید سمن ها ابتدا نظام مند شوند و در مرحله بعد به بعضی از این سازمان های مردم نهاد آموزش و آگاهی داده شود چونکه امروزه هر کسی در فضای مجازی کانالی را راه اندازی می نماید و نظراتی ارائه می دهد که از تفکر، تعقل و آگاهی نشات نمی گیرد. اگر شخصی عضو سمنی است و می خواهد در مورد مساله ای نظر بدهد بهتر است ابتدا اطلاعات خودرا در آن زمینه افزایش دهد.

نواییان همین طور اشاره کرد: اگر سازمان حفاظت محیط زیست نیز پروانه شکار صادر نکند باز هم شکار انجام می شود واتفاقا زمانی که پروانه شکار صادر نشود شکارچی غیرقانونی یعنی کشتارچی بیشتر شکار می کند.

مدیر موزه طبیعت و حیات وحش دارآباد در بخش دیگری از صحبت های خود با اشاره به اینکه پرنده های مهاجر در مرداد ماه از روسیه به ایران می آیند و در بهار به سیبری و روسیه بازمی گردند، اظهار نمود: در کشورهای روسیه و ترکیه که کشورهای همسایه ما هستند میزان صدور پروانه شکار برای پرندگان شاید ده ها برابر ایران باشد.

وی با اشاره به اینکه تعداد پروانه های شکار صادر شده باید متناسب با محیط طبیعی باشد، اظهار داشت: من معتقدم امروزه خیلی از مناطق کشور ما جمعیت قابل برداشت برای شکار را ندارد یعنی بنظر می رسد حالا «آیش» حیات وحش کار درست تری باشد.

نواییان افزود: خیلی از مناطق کشور در درجه اول به سبب مناسب نبودن حال محیط زیست، خشکسالی های چند سال اخیر، سم پاشی های بی رویه در زمینه کشاورزی، استفاده از کودهای شیمیایی، سدسازی های بی رویه، رعایت نکردن حق آبه حیات وحش، ریختن آشغال بیش از حد در طبیعت و شیوع بیماری هایی نظیر طاعون در حیات وحش که در استان های اصفهان، قزوین و تهران بیشتر از ۱۷۰۰ راس «قوچ» و «میش» را از بین برد حالا آمادگی شکار را ندارند اما در بعضی «قرق های اختصاصی» که تکثیر به صورت مصنوعی انجام می شود و جمعیت نرهای آن به نسبت جمعیت ماده ها بیشتر است می توانند شکار را بطور محدود و بر طبق سرشماری حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست انجام دهند.

این متخصص زیست شناسی جانوری اضافه کرد: سازمان حفاظت محیط زیست نیز بر طبق سرشماری حیات وحش، وسعت و مناسب بودن منطقه مورد نظر پروانه های شکار صادر کند اما بنظر می رسد که امروزه بیشتر از ۸۰ درصد از مناطق ما نیاز به آیش دارد.

نواییان درانتها با اشاره به اینکه با صدور پروانه شکار از طرف سازمان حفاظت محیط زیست موافق است، اظهار داشت: این سازمان به لحاظ اداری ایراداتی دارد یعنی توقعات و وظایف سازمان حفاظت محیط زیست متناسب با اختیارات آن نیست. بخش معاون طبیعی این سازمان مربوط به حیات وحش است و خیلی از حیات وحش در جنگل ها زندگی می کنند اما جنگل ها زیرمجموعه سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری قرار دارد که خود زیر مجموعه وزارت جهاد کشاورزی است همین طور رودخانه ها و دریاها به ترتیب زیرمجموعه وزارت نیرو و سازمان شیلات هستند. در نتیجه تداخل وظیفه ای به وجود می آید و در واقع ابزار در دسترس سازمان حفاظت محیط زیست متناسب با کاری که انجام می دهد، نیست.

منبع: باغ من