در گزارش باغ من عنوان شد؛ میانکاله در محاق

باغ من: یک فعال محیط زیست ضمن برشمردن ارزش های تالاب میانکاله که نه تنها عضو کنوانسیون رامسر، بلکه ذخیره گاه زیست کره هم هست، تهدیدهای پرشمار مقابل این تالاب باارزش را برشمرد.

فرزاد علیزاده فعال محیط زیست و حقوق حیوانات در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: پناهگاه حیات وحش میانکاله بهترین تالاب ایران شمرده می شود و زمین های تالابی آن به لحاظ اهمیت اکولوژیکی، محل زاد و ولد و تخم گذاری گونه های نادری همچون شِنگ، انواع سلیم کنار آبزی، گلاریول، طاووسک، چنگر، انواع ماهی خورک ها، چرخ ریسک ها، اردک سرسبز، خوتکا، اردک سرحنایی، بوتیمار، انواع حواصیل، سارگپه ها، سنقر و … است اما متأسفانه، اخیراً گزارش هایی در مورد زمین خواری و تبدیل این تالاب به زمین کشاورزی انتشار یافته است؛ در تالابی که نه تنها عضو کنوانسیون رامسر، بلکه جزو ذخیره گاه های زیست کره است. این گزارش ها ابعادی باورنکردنی از دست اندازی به یک منطقه حفاظت شده را نشان میدهد و هشداری است به خواب زدگی مسئولین و دوستداران طبیعت ایران.
علیزاده اضافه کرد: این منطقه مدتها است به کانون لطمه های عمدی و غیرعمدی، دست اندازی های غیرقانونی، تخلفات گسترده، شکار، آلودگی، زمین خواری، … و سو مدیریت تبدیل گشته است و همانند مناطق چهارگانه دیگری که تحت حفاظت سازمان محیط زیست قرار دارند، مشکلات و معضلات محیط زیستی آن هم یکی و دوتا نیست و به کلافی سردرگم می ماند که حاکی از بی تدبیری و بی برنامگی مدیران متولی امر است.
وی تاکید کرد: درباب زمین خواری های گسترده در منطقه قره تپه در جنوب پناهگاه حیات وحش میانکاله، دو نهاد مسئول، یعنی اداره منابع طبیعی و سازمان محیط زیست، هر کدام دیگری را مسئول این وضعیت اسفبار می دانند و از پذیرفتن بار مسئولیت خود شانه خالی می کنند.
این فعال محیط زیست اظهار داشت: یکی دیگر از نتایج تصمیمات ویرانگر محیط زیستی در استانها، اختیاراتی است که به ادارات کل محیط زیست استان تفویض شده است. این تصمیم در زمان ریاست عیسی کلانتری مصوب شد و در نتیجه ی این رویکرد، مدیران استانها هر اقدام ویرانگری را بدون واهمه از تبعات و نتایج آن به راحتی انجام می دهند و کار به جایی می رسد که کیان مناطق حفاظت شده در خطر جدی قرار می گیرد.

علیزاده اظهار داشت: معضل دیگر در پناهگاه میانکاله، ورود فاضلاب و پساب صنعتی به قلب تالاب و خلیج گرگان است! یکی از کارخانه هایی که پساب بدبو و متعفن خودرا به تالاب میانکاله سرازیر می کند حدود سه دهه پیش در منطقه رستم کلاً تأسیس شد و مدیرانش ادعا می کردند که اولین شرکتی است که مواد سلولزی طبیعی را بجای آزبست استفاده می نماید.
وی توضیح داد: آزبست، که به آن پنبه نسوز یا پشم شیشه هم می گویند، ماده ای سرطان زاست و از نظر محیط زیستی بسیار خطرناک به شمار می آید. شرکت مذکور توانسته بود ماده ای جایگزین را تولید نماید که از صنایع کاغذی گرفته تا صنایع ساختمانی سازگار با محیط زیست کاربرد داشته باشد. این خبر مثبت و مایه ی خوشی بود. اما حالا مشخص شده است که سالهاست سرازیر شدن پساب بدبو و متعفن این کارخانه (که قرار بود محیط زیستی باشد) به تالاب بین المللی میانکاله در قلب ذخیره گاه زیست کره، خود به بلای جان محیط زیست تبدیل گشته است.

این فعال محیط زیست اظهار داشت: این پساب خطرناک تنها یکی از ده ها و بلکه صدها نهری است که مواد آلوده ی شهری و صنعتی شهرها و روستاهای نوار جنوبی خلیج گرگان، همچون کردکوی، بندر ترکمن، بهشهر، نکا و … را وارد تالاب می کند. پساب های حاصل از سموم کشاورزی صنعتی، دامداری ها و مزارع پرورش مرغ و ماهی، شهرک های صنعتی بهشهر، گلوگاه، بندر ترکمن و… و. نیز از دیگر معضلات اساسی پناهگاه حیات وحش میانکاله محسوب می شوند. علاوه بر این، باران های اسیدی حاصل از دود نیروگاه برقی شهر نکا را هم باید به لیست معضلات ِفوق افزود. مگر یک تالاب که بخش عمده ای از آن هم خشک شده است، چقدر توان و ظرفیت دارد؟

علیزاده اضافه کرد: در این بین، آثار و رد پای حضور و تردد شکارچیان نیز در پناهگاه به وفور قابل مشاهده می باشد. شکارچیان غیرمجاز بدون هیچ گونه ممانعتی و به صورت آشکار و آزادانه به پناهگاه وارد می شوند و معین نمی باشد مدیر پناهگاه حیات وحش میانکاله چه می کند و چرا اجازه می دهد شکارچیان به راحتی وارد منطقه شده و اندک پرندگان باقی مانده را شکار کنند؟ از دو حال خارج نیست: یا ایشان از ورود شکارچیان اطلاعی ندارند که حاکی از بی کفایتی یک مدیر است یا اطلاع دارند که حاکی از مماشات و همسویی با متخلفین است و به لحاظ حقوقی صلاحیت یک مدیر را زیر سوال می برد!

وی تاکید کرد: وضعیت محیط زیست استان مازندران بسیار آشفته است. به جز این موارد، می توان موارد بسیار دیگری را هم به کارنامه مردود مدیران سازمان جنگل ها و مراتع، منابع طبیعی، جهاد کشاورزی و سازمان حفاظت از محیط زیست استان مازندران افزود.

این فعال حقوق حیوانات اظهار داشت: از نسل کشی پرندگان در فریدونکنار گرفته تا مرگ نامعلوم دسته جمعی نزدیک به ۳۰ هزار چنگر و فلامینگو و دیگر گونه های پرندگان در میانکاله، زدن چوب حراج به پناهگاه حیات وحش میانکاله به بهانه طرح های گردشگری، خشک شدن تالاب های استان و صید و شکار بی رویه و عدم پیگیری قضائی جریمه های شکار از شکارچیان متخلف که توسط دستگاه قضا محکوم شده اند و … به قدر کافی دلیل و شواهد آشکار در خصوص سوء مدیریت و عدم کفایت مدیران متولی امر، به خصوص مدیر اداره محیط زیست مازندران است.
علیزاده اشاره کرد: معین نمی باشد تا کی باید شاهد اهمال کاری و نادیده گرفتن تخلفات گوناگون محیط زیستی در این استان سرسبز باشیم؟ بر طبق تمام شواهد موجود، از دستگاه قضائی تقاضا داریم به صورت جدی موضوع زمین خواری ها و آلودگی های محیط زیستی میانکاله را پیگیری و نتیجه ی آنرا در اختیار افکار عمومی قرار دهند. ورود جدی دستگاه قضا به موضوعات محیط زیستی استان قبل از آن که دیر شود و نوشدارو بعد از مرگ سهراب باشد، ضروری می باشد.

منبع: باغ من