عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران: برخی عناصر محیط زیست قابل قیمت گذاری نیست

به گزارش باغ من غیاثی نژاد اظهار داشت: برخی از عناصر محیط زیست قابل قیمت گذاری نیست. نمی توانیم روی دریاچه ارومیه ارزش گذاری نماییم. در تمام دنیا یک خط قرمز مشخص وجود دارد که بعضی چیزها نباید لطمه ببینند.
به گزارش باغ من به نقل از مهر، حسین غیاثی نژاد، عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران، درباره ارزش مادی محیط زیست اظهار داشت: این مساله پاسخ آسانی ندارد. ما وقتی درباره اقتصاد محیط زیست صحبت می نماییم، می توانیم برای آن سه جنبه را متصور شویم. باید ببینیم یک آلوده کننده محیط زیست چقدر هزینه به محیط تحمیل می کند؟ یک کسب وکار زیست محیطی چه چرخه مالی و چه نسبتی با جامعه ما دارد؟ اقتصاد کشور با محیط زیست چه رابطه ای دارد؟ از بررسی این سه جنبه می توانیم به یک جواب جامع درباره این سوال برسیم که محیط زیست چقدر می ارزد. غیاثینژاد اضافه کرد: حفاظت از محیط زیست یک مفهوم کاملا مدرن است. پیش از اینکه انقلاب صنعتی اتفاق بیفتد، تغییرات خیلی بزرگی در محیط زیست داشتیم اما همه آنها منشا طبیعی داشته اند. پس از انقلاب صنعتی ما قادر شدیم که در محیط تغییر منفی ایجاد نماییم. وی اشاره کرد: تغییرات منفی ای که ما در کره زمین به وجود آورده ایم، قدمتی اندازه قدمت انسان خردمند دارد. تغییر دادن محیط و لطمه زدن به آن به صورتی قسمتی از پروسه تکامل ماست. این پروسه در طول تاریخ ادامه خواهد داشت. حفاظت از محیط زیست پس از انقلاب صنعتی به وجود آمده و حتما ارزش اقتصادی داشته که این مفهوم به وجود آمده است. سوژه این است که آیا این تعادل بین زندگی انسان مدرن و محیط زیست به نفع ما هست یا نه. وقتی بحث حفاظت از محیط زیست آغاز شد، حس کردند که این تعادل به هم خورده و در طولانی مدت این شرایط به نفع ما نیست.برخی از موارد محیط زیستی قابل قیمت گذاری نیستاین کارشناس محیط زیست درباره معادله های اقتصادی حفاظت از محیط زیست اظهار داشت: ما باید ببینیم برای محیط زیست چقدر می خواهیم هزینه نماییم و چه قیمتی روی محیط زیست بگذاریم. ما چیزی را می توانیم ارزش گذاری نماییم که قابل خرید باشد. این اشتباهی است که بیشتر آدم ها درباره محیط زیست هم انجام می دهند. بطور مثال شما نمی توانید روی پدر و مادرتان ارزش گذاری کنید. نمونه بارزش قورباغه طلایی است. ما در جنگل های استوایی این نوع قورباغه را داشتیم ولی الان نداریم و نمی توانیم روی این قورباغه قیمت بگذاریم. در نتیجه برخی از عناصر محیط زیست قابل قیمت گذاری نیست. سوسن چلچراغ که یکی از آثار طبیعی و ملی ماست، قابل ارزیابی نیست. در نتیجه، یا این آیتم محیط زیست وجود دارد، یا نه. وقتی دریاچه ارومیه وجود نداشته باشد، نمی توانیم به لحاظ اقتصادی روی آن ارزش گذاری نماییم. چون فقط یک دریاچه ارومیه داریم. در نتیجه در تمام دنیا یک خط قرمز مشخص وجود دارد که بعضی چیزها نباید لطمه ببینند. غیاثی نژاد اشاره کرد: در بعضی موارد می توانید ارزش گذاری کنید. بطور مثال درباره آلودگی هوا. از منظر جامعه می توان به هزینه های محیط زیست نگاه کمیتی داشت. نکته بعدی که اینجا مطرح می شود، تعادل بین ارزش حال و آینده است. وقتی شما یک جامعه پیشرفته دارید، می توانید از الان برای آینده سرمایه گذاری کنید اما ما مسائل دیگری داریم که نمی توانیم بطور کلان روی مسائل محیط زیستی سرمایه گذاری نماییم. اگر بخواهیم استانداردهای محیط زیست را بطور جزئی رعایت نماییم، کشور توانایی اقتصادی و اجتماعی اش را ندارد. یعنی ما نمی توانیم هزینه محیط زیست را بدهیم.حفاظت از محیط زیست نیاز به تغییر زیرساخت ها داردغیاثی نژاد چاره این مشکل را در گرو ارتباط تنگاتنگ شرایط اقتصادی، فرهنگی عمومی و اجتماعی دانست و اظهار داشت: الان در یکی از کلان شهرهای ایران آمار تاییدشده وزارت بهداشت این است که بیشتر از نیمی از مرگ ها به سبب آلودگی هوا اتفاق می افتد. ما اجازه می دهیم که یک خودروی گازوئیل سوز به خیابان بیاید، بدون اینکه سوخت آن کیفیت مناسبی داشته باشد. ما نیاز داریم که در زیرساخت های اساسی جامعه تغییراتی بدهیم تا بتوانیم هزینه های محیط زیست را بدهیم. وی آگهی داد: ما الان آینده مان را می فروشیم! آدم ها ترجیح می دهند نسبت به فجایع بی تفاوت باشند. حفاظت از محیط زیست و تامین هزینه آن، مقدمه هایی دارد که نیاز به تغییرات ساختاری در جامعه دارد. ما باید ابتدا یک اقتصاد پویا داشته باشیم، باید کارخانه هایی داشته باشیم که سودآور باشند و پس از آنها انتظار حفاظت از محیط زیست داشته باشیم. اما فرهنگ عمومی حاکم بر جامعه ما این است که امروز را نباید قربانی آینده نماییم.

منبع: باغ من